Politiekennis in gebruik

Een onderzoek naar het gebruik van het Politie Kennis Net (2006). I. Bakker, M. Gellevij, R. de Hoog, J. Kooken en M. Krommendijk (IPIT en vakgroep Instructietechnologie, Universiteit Twente). Verkenningen 22

Samenvatting

Het Politie Kennis Net (PKN) is een landelijke kennisdatabank van de Nederlandse politie waarin vakkennis wordt opgeslagen voor de politiepraktijk. Onderzocht is welk gebruik politiemensen maken van deze ‘kennisbank’ en zich dat verhoudt tot andere, ‘concurrerende’ kennisbronnen. Daartoe is enerzijds gebruik gemaakt van objectieve onderzoeksmethoden, in de vorm van het analyseren van registratiegegevens en het verrichten van observaties, en anderzijds van vormen van zelfrapportage; een kwantitatieve vragenlijst en groeps- en expertinterviews.

Hete blijkt dat politiemensen ongeveer één keer per honderd minuten op zoek gaan naar kennis die ze zelf niet of onvoldoende hebben. Voor het vervullen van deze kennisbehoefte worden mondelinge en digitale kennisbronnen in gelijke mate gebruikt. Van schriftelijke bronnen wordt weinig gebruik gemaakt. In één op de acht situaties waarin een digitale bron werd gebruikt tijdens de observaties, werd PKN geraadpleegd. De registratiegegevens laten voor het gebruik van PKN een duidelijk stijgende lijn zien.
Politiemensen in grote korpsen geven aan PKN minder te gebruiken dan politiemensen in middelgrote en kleine korpsen. De beschikbaarheid van de eigen kennisvoorzieningen lijkt hier een rol in te spelen. Het is opvallend dat jongere medewerkers PKN minder intensief gebruiken dan oudere medewerkers. Jongeren krijgen graag kennis in een context aangereikt en zullen daardoor eerder een collega raadplegen.
Verkeer & vervoer en vreemdelingentaak zijn de best bezochte domeinen binnen PKN. Ook opsporing, politierecht en bijzondere wetten doen het goed. Binnen de domeinen is wet- en regelgeving de best bekeken kennissoort, gevolgd door protocollen en werkprocessen..

PKN moet wedijveren met andere typen kennisbronnen of alternatieve digitale kennisbronnen die in het verleden hun waarde hebben bewezen en nog steeds toegankelijk zijn. Wanneer een digitale bron wordt geraadpleegd, geniet het korpsintranet meestal de voorkeur. PKN komt op de tweede plaats. De belangrijkste belemmering die een voorkeur voor PKN in de weg staat, lijkt gelegen in de gewoonte of routine in de uitvoering van werkzaamheden. Voor politiemedewerkers die gewend zijn te werken met bepaalde digitale kennisbronnen, en die daarbij niet tegen problemen aanlopen, is er geen noodzaak voor een alternatief zoals PKN. Ook vergt het leren werken met een ‘nieuw’ systeem per definitie een investering en dus extra inspanning.