Asiel en criminaliteit

Samenvattende beschouwing en enkele beleid suggesties (2006). G. Engbersen en W. de Haan (RISBO, Erasmus Universiteit, Rotterdam / Rijksuniversiteit Groningen). Politiewetenschap 36

Samenvatting

De gezamenlijk slotbeschouwing mondt uit in een aantal beleisimplicaties

Asielprocedure
De resultaten van het onderzoek ondersteunen de noodzaak tot een snelle beslisprocedure. Langdurig verblijf in de opvang bevordert criminaliteit. Een snelle en tegelijkertijd zorgvuldige beslisprocedure voorkomt een onnodig lang verblijf in de asielopvang en kan wellicht voorkomen dat asielmigranten er alles aan zullen doen om uitzetting te voorkomen. Ook is het wenselijk om de zelfredzaamheid van asielzoekers te versterken. Het is aan te bevelen aan de volgende voorwaarden extra aandacht te besteden: voldoende leefgeld en materiële voorzieningen, veiligheid en geborgenheid (vertrouwenspersonen), leefbaarheid (kort verblijf in opvang, privacy en mogelijkheden tot opvoeding van kinderen), opleiding en werk.

Asiel en Integratie
Asielzoekers met een verblijfsvergunning worden vaker van een delict verdacht dan de reguliere Nederlandse bevolking. Dit duidt op problemen bij de overgang van asiel naar daadwerkelijke participatie in de Nederlandse samenleving. Veel asielzoekers kunnen hun talenten en expertise amper inzetten. Zij brengen veel tijd door met niets doen en hebben zodoende veel van hun aantrekkelijkheid voor werkgevers verloren op het moment dat zij de arbeidsmarkt kunnen betreden. Het is aan te bevelen de mogelijkheden van asielzoekers in procedure om te werken uit te breiden.

Terugkeer en uitzetting
De betrokkenheid bij criminaliteit van asielmigranten neemt toe als men geen verblijfsrecht heeft. Dit is een argument ten faveure van een effectief terugkeerbeleid. Het ontbreekt nu aan inzicht in de omvangrijke groep asielmigranten die ‘administratief’ zijn ‘verwijderd’ maar waarvan onduidelijk is of zij het land hebben verlaten.